Ερμηνεύουν: Ράνια Κυριαζή - Μυλωνά & Μανώλης Χατζημανώλης
στο πιάνο ο συνθέτης
Ποίηση: Ανδρέας Αγγελάκης, Μάνος Ελευθερίου, Μενέλαος Λουντέμης Κωστούλα Μητροπούλου, Φάνης Αναβάλογλου, Γιάννης Σαμπάς;

Σημείωμα του εκδότη
Κάθε φορά που οι μουσικές εκδόσεις ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ήχων αληθινών, παρουσιάζουν στο κοινό ένα νέο έργο του βραβευμένου συνθέτη και συγγραφέα Κώστα Μυλωνά, νιώθω ιδιαίτερα υπερήφανος. Και αυτή η υπερηφάνεια δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικής μου κρίσης, αλλά πρωτίστως της υποδοχής που έχει κάθε έργο του Μυλωνά τόσο από το κοινό και τα ΜΜΕ (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνο, κριτικές), όσο και από κορυφαία ονόματα της μουσικής ζωής του τόπου μας. Περισσότερο απ’ όλα όμως, εκείνο το οποίο προκάλεσε την απόφασή μου να σας απευθύνω αυτά τα λόγια, ήταν το σημείωμα του συνθέτη που υπάρχει στο ένθετο του δίσκου και το οποίο σας παρακαλώ να διαβάσετε
Μωυσής Ασέρ , Δεκέμβριος 2015

Σημείωμα του συνθέτη
Η σύνθεση των τραγουδιών αυτού του κύκλου: ‘’Του έρωτα και της Ερημιάς’’ πραγματοποιήθηκε στο χρονικό διάστημα 1966 – 1969*. Δηλαδή σε λίγους μήνες συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από τότε. Η δισκογραφική τους έκδοση σήμερα, επιτέλους, ικανοποιεί μια παλιά επιθυμία όχι μόνο δική μου, αλλά και αρκετών συναδέλφων καθώς και άλλων φίλων και ανθρώπων της μουσικής που, κατά καιρούς ακούγοντάς τα, τ’ αγάπησαν. Όταν, την εποχή εκείνη, χτύπησα δειλά τις πόρτες κάποιων δισκογραφικών εταιριών προκειμένου να τα εκδώσουν, τις βρήκα ερμητικά κλειστές, γιατί τότε, η αγορά του δίσκου ήταν προσανατολισμένη σε άλλου είδους τραγούδια κι εγώ δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω «αντικλείδι» για να τις ανοίξω… Ασφαλώς οι παλαιότεροι θα θυμούνται, ποια ήταν τότε τα γούστα και οι προτιμήσεις ενός μεγάλου τμήματος (του μεγαλύτερου βέβαια) του κοινού. Γούστα και προτιμήσεις που τα καθόριζαν, τις περισσότερες φορές κριτήρια τα οποία είχαν άμεση σχέση με οτιδήποτε άλλο εκτός από την ίδια η μουσική….. Έτσι έμειναν για μερικά χρόνια στο συρτάρι, στη λησμονιά και στο σκοτάδι, χωρίς να βλέπω πουθενά ένα φως. Κάποια στιγμή το φως που περίμενα φάνηκε και ήταν ‘’Ο Μεγάλος Ερωτικός’’ του Μάνου Χατζιδάκι. Να, είπα, το φως που άνοιξε ένα νέο δρόμο. Μπορώ άραγε να ελπίζω ότι θα τον διαβούν και τα δικά μου τραγούδια; Ήταν όμως τόσο εκτυφλωτικό αυτό το φως που μου θάμπωνε τα μάτια, δημιουργούσε αναστολές και σιγά – σιγά ματαίωνε κάθε σκέψη για να κάνω μια νέα προσπάθεια. ώστε να εκδοθούν και τα δικά μου τραγούδια. Άλλωστε είχα υπ’ όψιν μου ένα κείμενο του μεγάλου μας συνθέτη, για το αριστουργηματικό αυτό έργο του, μέσα στο οποίο, ανάμεσα στ’ άλλα, έγραφε ότι ένιωθε υπερήφανος γιατί ο δίσκος με τα τραγούδια του ‘’Μεγάλου Ερωτικού’’ πούλησε τον πρώτο καιρό που εκδόθηκε, μόνο τρακόσια κομμάτια …….. διαπιστώνοντας έτσι, ότι η δουλειά του ήταν πράγματι ωραία και για «αυτιά ολίγων»…… Θυμάμαι το νόημα του κειμένου και όχι την ακριβή διατύπωσή του. Μετά κι από αυτό, εγκατέλειψα κάθε σκέψη για να κάνω δίσκο αυτά τα τραγούδια μου, γιατί ήταν βέβαιο ότι καμιά εταιρία δεν θα έδειχνε ενδιαφέρον. Τα χρόνια πέρασαν πολύ γρήγορα. Η δισκογραφία πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, και έτσι η μοναδική τύχη που είχαν τα τραγούδια αυτού του κύκλου, ήταν να εκδοθούν οι παρτιτούρες τους σ’ ένα βιβλίο από τον εκδοτικό οίκο Παπαγρηγορίου- Νάκας και, κατά καιρούς, ν’ ακούγονται μαζί με άλλα σε κάποιες συναυλίες που είχα ξεκινήσει να κάνω. Τώρα οι συνθήκες για τη δισκογραφία έχουν τελείως αλλάξει κι έτσι αποφάσισα να κάνω αυτό το δίσκο που ήδη κρατάτε στα χέρια σας. Ελπίζω να σας αρέσει. Νιώθω την ανάγκη να σημειώσω ότι ολοκληρώθηκε σε 20 μόνο ώρες (ηχογράφηση, επεξεργασία, τελικό μιξάζ). Ευχαριστώ τους δύο ερμηνευτές: Ράνια Κυριαζή-Μυλωνά και Μανώλη Χατζημανώλη, που απέδωσαν άριστα τα τραγούδια, τον ηχολήπτη και συνάδελφο Νίκο Πιτλόγλου, τον Δημήτριο Ντούλια για το εξώφυλλο και φυσικά το Μωυσή Ασέρ (Καθρέφτης ήχων αληθινών) που με εμπιστεύθηκε άλλη μια φορά.

* Εκτός από το τραγούδι ‘’Για ένα πάθος’’ που γράφτηκε το 1994.

Μπορείτε να ακούσετε τα τραγούδια εδώ

Χορηγός επικοινωνίας εκδοτικός οίκος ΚΕΔΡΟΣ

Το βιβλίο αυτό, αναφέρεται στο πολυσυζητημένο, αλλά όχι με επάρκεια και ορθότητα διερευνημένο, ζήτημα της Μελοποιημένης Ποίησης. Ερευνά και εξετάζει ένα φαινόμενο που κυριάρχησε στη μουσική ζωή του τόπου μας τις τελευταίες δεκαετίες και ιδιαίτερα κατά τη χρονική περίοδο 1960 – 1985, στο χώρο του λεγόμενου έντεχνου – λαϊκού τραγουδιού.

Ο συγγραφέας του, με γνώση και αντικειμενικότητα, προσεγγίζει σφαιρικά το θέμα θίγοντας μια σειρά από ζητήματα και προβλήματα που προκύπτουν από τη σύζευξη ποίησης και μουσικής, θέτοντας βασικά ερωτήματα και δίνοντας ουσιαστικές απαντήσεις. Επισημαίνει και τεκμηριώνει με ακλόνητα επιχειρήματα ότι τόσο η ποίηση όσο και η μουσική, είναι δύο ξεχωριστές τέχνες με τη δική τους ανεξαρτησία και αυτοτέλεια και ότι στις κορυφαίες τους δημιουργίες δεν έχουν ανάγκη η μία την άλλη. Παρά ταύτα, όμως, δεν παραλείπει να σημειώσει ότι αν τηρηθούν ορισμένες αναγκαίες προυποθέσεις, μπορεί να επιτευχθεί η σύζευξη αυτών των δύο τεχνών.

Επιλέγοντας ο συγγραφέας διάφορα παραδείγματα, δεν διστάζει να κρίνει την αποτυχία ορισμένων έργων μελοποιημένης ποίησης, χωρίς ωστόσο να παραβλέπει και την επιτυχία κάποιων άλλων.

Τελικά, είναι ορθό η ποίηση- και ποια ποίηση να μελοποιείται; Τι είναι αυτό το περίφημο και πολυσυζητημένο πάντρεμα; Είναι γάμος από έρωτα ή συμφέρον ή απλά ένα συνοικέσιο;