«Τα οκτώ από τα δώδεκα τραγούδια αυτού του δίσκου γράφτηκαν το 1966. Οι λίγες, το ομολογώ, προσπάθειες που έκανα τα χρόνια εκείνα για να κυκλοφορήσουν ήταν άκαρπες - οι εταιρείες αδιαφορούσαν και βέβαια αδιαφόρησα κι εγώ. Το 1983 αποφάσισα να τα ηχογραφήσω μόνος μου, προσθέτοντας άλλα τέσσερα τραγούδια απ΄αυτά που είχα γράψει λίγο αργότερα - και να ο δίσκος βγαίνει τώρα το 1990. 

Πέρασαν λοιπόν πολλά χρόνια από τότε, πάνω από δύο δεκαετίες και δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει όλη αυτή η ιστορία γι' αυτούς που θα τα ακούσουν σήμερα. Για μένα όμως σημαίνει αρκετά πράγματα, είναι κάτι παραπάνω από αναπόληση μιας εποχής που ίσως να μη χάθηκε εντελώς. Βέβαια ο δίσκος αυτός δεν στοχεύει στο αίτημα του "νέου ήχου", ούτε φυσικά αντιπροσωπεύει τη σημερινή αισθητική μου στο τραγούδι. Πρέπει να θεωρηθεί σαν μια δουλειά που δε βγήκε στην ώρα της, που δεν είναι "επίκαιρη". Πρέπει όμως να χάνονται τα τραγούδια στο όνομα μιας αμφίβολης επικαιρότητας που υπακούει τυφλά σε ένα ξενόφερτο μουσικό παπαγαλισμό τον οποίο στηρίζει σήμερα το εμπόριο? Είναι τόσο εύκολο να απαρνηθούμε αυτά που ζήσαμε την δεκαετία του '60? Ας μην ξεχνάμε. Η δεκαετία του '60 - το ξέρουμε όλοι αυτό - στάθηκε στο κέντρο όχι μόνο της μουσικής, αλλά και της δημόσιας ζωής του τόπου μας. Είναι μια δεκαετία που μάγεψε τη νιότη μας και δυναστεύει ακόμα την ωριμότητά μας.»