«Τα κομμάτια αυτά για κιθάρα είναι γνωστά και άγνωστα τραγούδια των τελευταίων σαράντα χρόνων και είναι απ' αυτά που αγάπησα. Η μεταγραφή τους για το όργανο αυτό, που μάγεψε την νιότη μου και δυναστεύει ακόμα την ωριμότητά μου, δεν έγινε για λόγους επίδειξης κιθαριστικής γραφής, αλλά για λόγους που συνδέονται άμεσα με την αχαρακτήριστη κατάσταση στην οποία έχει περιπέσει το τραγούδι στις μέρες μας. Είναι, θα έλεγα, σαν μια πράξη αντίστασης απέναντι στην παντοδυναμία της χυδαιότητας που εκφράζουν σήμερα η τηλεόραση, η λογική της συναυλίας των γηπέδων, ο προκατασκευασμένος ήχος και οι εργολάβοι της διασκέδασης. Η δεξιοτεχνία της κιθάρας με γοητεύει αφάνταστα, αλλά όχι όταν πρόκειται για μεταγραφή τραγουδιών. Τα τραγούδια είναι προορισμένα από την ίδια τη φύση τους να τραγουδιούνται και οι δεξιοτεχνικές επεμβάσεις αλλοιώνουν το αρχικό τους πρόσωπο. Εκείνο που προέχει είναι να παραμείνει ακέραιος ο χαρακτήρας τους και να φανερωθεί η μελωδία τους σε όλο το βάθος και την ομορφιά της. Έτσι η προσπάθεια μου, τόσο στην μεταγραφή όσο και στην υπόδειξη της ερμηνείας, ήταν να μπορέσω με εντελώς λιτό αλλά συνάμα εκφραστικό τρόπο να κάνω το όργανο αυτό να "τραγουδήσει" μάλλον παρά να παίξει. Ο Γιώργος Λούσκος, ένας ταλαντούχος κιθαρίστας, ερμήνευσε νομίζω με περισσή αγάπη και ευαισθησία τα τραγούδια αυτά. Τέλος να τονίσω ότι η εντελώς φυσική ηχογράφηση έγινε μια κι έξω για το κάθε τραγούδι, χωρίς κανένα απολύτως ηχομοντάζ και χωρίς την παραμικρή χρήση του playback.»